Ali Sirmen: Kader mi?

”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Sohbet ediyoruz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Hepsi boş laf. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ”Şoför bıçkın. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. . Sayıları üçe çıkıyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. ",. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tartışmaya başlıyorlar. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. . Olacağı varsa olur. Çektim arabayı sağa. Hüzünleniyorum. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. İnatçı, dediğim dedik. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Dayadım tabancayı kafasına. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Kafam iyice bozuk. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Otobüsten bileti aldık.

Ali Sirmen: Kader mi?

Kafam iyice bozuk. ",. ”Şoför bıçkın. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Tartışmaya başlıyorlar. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Çektim arabayı sağa. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. İnatçı, dediğim dedik. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sayıları üçe çıkıyor. Sohbet ediyoruz. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Hüzünleniyorum. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Otobüsten bileti aldık. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Ona iki kişi daha katılıyor. . Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Hepsi boş laf. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Dayadım tabancayı kafasına. İleride bir muz kabuğu görüyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Olacağı varsa olur. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor.