Ali Sirmen: Kader mi?

”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Ona iki kişi daha katılıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Hepsi boş laf. . Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Otobüsten bileti aldık. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Olacağı varsa olur. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Kafam iyice bozuk. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. İleride bir muz kabuğu görüyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. . Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Dayadım tabancayı kafasına. ”Şoför bıçkın. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Çektim arabayı sağa. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Tartışmaya başlıyorlar. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Sohbet ediyoruz. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. İnatçı, dediğim dedik. Sayıları üçe çıkıyor. Hüzünleniyorum. ",. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır.

Ali Sirmen: Kader mi?

Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Çektim arabayı sağa. ",. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Otobüsten bileti aldık. Dayadım tabancayı kafasına. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Sayıları üçe çıkıyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. . Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. . Kafam iyice bozuk. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Hüzünleniyorum. Hepsi boş laf. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. İleride bir muz kabuğu görüyor. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Tartışmaya başlıyorlar. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. İnatçı, dediğim dedik. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ”Şoför bıçkın. Olacağı varsa olur. Sohbet ediyoruz. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız.