Ali Sirmen: Kader mi?

Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Dayadım tabancayı kafasına. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Otobüsten bileti aldık. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Olacağı varsa olur. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. İleride bir muz kabuğu görüyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Hepsi boş laf. Kafam iyice bozuk. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ",. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Sayıları üçe çıkıyor. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Sohbet ediyoruz. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Tartışmaya başlıyorlar. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. İnatçı, dediğim dedik. ”Şoför bıçkın. Çektim arabayı sağa. Hüzünleniyorum. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. . Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. . Ona iki kişi daha katılıyor. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor.

Ali Sirmen: Kader mi?

Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Dayadım tabancayı kafasına. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Kafam iyice bozuk. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Çektim arabayı sağa. İnatçı, dediğim dedik. . Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. ”Şoför bıçkın. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Ona iki kişi daha katılıyor. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Sayıları üçe çıkıyor. Tartışmaya başlıyorlar. Sohbet ediyoruz. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hüzünleniyorum. Olacağı varsa olur. ",. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Hepsi boş laf. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Otobüsten bileti aldık. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. . Kimse bir umar tavsiye edemiyor.